05-01-2016, 00:00
Dokumentowanie i ewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych jest uznawane przez wielu przedsiębiorców za balast odrywający ich od prowadzenia biznesu. Jakość i ilość dokumentacji jest jednak bardzo istotna, gdyż to ona może okazać się najskuteczniejszym argumentem w obliczu postępowania podatkowego.
Zgodnie z treścią Ordynacji podatkowej (art. 180) jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Katalog dowodów jest otwarty, zatem na potrzeby potencjalnych postępowań podatkowych można gromadzić nie tylko ewidencje i deklaracje podatkowe, czy faktury, ale również tłumaczenia, ekspertyzy, etc.
Dokumentacja
Najpowszechniej występującymi dowodami w postępowaniach podatkowych są dokumenty. Stanowią istotną podstawę do formułowania ocen, gdyż urzędy uznają wobec nich zasadę domniemania prawdziwości i zgodności z prawdą. Rolą pozostałych dowodów jest raczej poparcie, czy uzupełnienie informacji płynącej z dokumentacji.
Wśród dokumentów mających charakter dowodowy znajdują się m.in. ewidencje, księgi przychodów i rozchodów, księgi podatkowe oraz deklaracje podatkowe, decyzje organów, zaświadczenie oraz faktury.
Dokumentacja w języku obcym
Aby nadać dokumentom sporządzonym w języku innym, niż język polski, cechy dowodu należy dokonać ich tłumaczenia przez tłumacza przysięgłego.
Opinia rzeczoznawcy
Warto wspierać się opinią rzeczoznawcy, jednak trzeba pamiętać, że organy podatkowe nie mają obowiązku uwzględniania tego rodzaju dowodu. Mogą natomiast powołać do sporządzenia opinii własnego biegłego. Fiskus może też samodzielnie dokonać oceny dowodu.
Jeśli urzędnicy nie wyrażą zgody na dopuszczenie dowodu, wydadzą postanowienie w tej sprawie. Na postanowienia podatnik nie może złożyć zażalenia. Postanowienie może być zaskarżone, jednak dopiero w drodze odwołania od decyzji.
Powołanie świadków
Urzędnicy prowadzący postępowanie podatkowe mają możliwość przesłuchiwania podatnika. Jeśli do oceny stanu faktycznego będą przydatne zeznania świadków (w tym kontrahentów), organ może także powołać osoby trzecie.
Przesłuchanie podatnika jest rzadko stosowane ze względu na domniemanie braku obiektywizmu w jego wypowiedziach. Gdy jednak organ podatkowy zechce przeprowadzić dowód z przesłuchania podatnika, musi najpierw uzyskać zgodę przesłuchiwanego.
O fakcie przesłuchiwania świadków podatnik zostaje powiadomiony nie później niż 7 dni przed terminem składania przez nich zeznań. Informacja powinna dotyczyć daty i miejsca przesłuchania świadków, opinii biegłych oraz oględzin.
Podatnik ma prawo do czynnego udziału w przesłuchaniu, w tym do zadawania pytań, a także składania wyjaśnień.
Zgodnie z Ordynacją podatkową na świadków nie mogą być powoływane osoby:
Aby zeznania świadków miały wartość dowodową, przed rozpoczęciem przesłuchania muszą oni zostać pouczeni o prawie do odmowy zeznań oraz o odpowiedzialności karnej za składanie zeznań fałszywych (zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy). Niedopełnienie tej formalności powoduje, że niezwiązany wymienionymi prawami i obowiązkami świadek może mówić, czy też potwierdzać nieprawdę.
Artykuł opracowano przy współudziale bdbagos.com.
Artykuł sponsorowany
Komentarze